Aruba, Jamaica oeuh I wanna take you..

Amigo's

Terwijl de Admiraal en de drie lichtmatrozen zich vermaken in het zwembad ben ik teruggelopen naar de boot om een paar uurtjes op te offeren om u verslag te doen.

De meest logische keus was om vanuit Curacao naar het nabijgelegen Aruba te zeilen. Circa 70 mijl. Conservatief rerekend is dat 14 uur zeilen en gezien het om 7 uur licht maar ook weerom 7 uur donker is lukt dat niet in een dag. Aangezien we niet in het donker een vrreemde haven willen binnenlopen wordt besloten om s'nachts te gaan zeilen.
Zogezegd zo gedaan. Om zes uur savonds duwen we af en zeilen langs de kust van Curacao met ruime wind richting Aruba. Rustige wind en onder beschutting van Curacao heerlijk zeilen.

Zodra we onder Curaco uit zijn worden de golven hoger en de wind wat vlagerig (4-5Bft). We surfen de golven af en het sturen wordt wat lastiger maar het is te doen. De stuurautomaat hebben we nog altijd niet kunnen repareren maar de gedachte is dat we 1 nacht wel met de hand kunnen sturen. De kapitein (B) gaat eerst 3 uur slapen en zal het overnemen om 0.00. De kapitein moet natuurlijk wel elk uur even wakker worden om de positie plotten in de kaart.

Om 0.00 zien we op de AIS dat er een tanker met 15 knopen recht op ons afkomt. Snel zjn positie in de kaart geplot om te bezien hoe we gaan uitwijken maar de tanker heeft ons waarschijnlijk ook gezien en wijzigt zijn koers. Super systeem dat AIS!
Voor de Admiraal is het haar eerste nachtelijke zeilervaring en surfend van de golven die je niet ziet aankomen, met een vlagerige wind en zonder stuurautomaat is het lastig zeilen. Vechtend tegen de slaap is het nachtzeilen vooralsnog niet haar ding en is ze blij dat ze het stuurwiel voor een paar uur mag afgeven.

De maan is intussen achter de wolken en nu is het geheel donker. De kapitein die in 2012 al eens een keer s'nachts met Ad naar Engeland was gezeild vindt het prachtig. Om 3.00 pakt de Admiraal het nog voor twee uur over en om 7.00 s'ochtends is de haven Barcadera in zicht. Er komt een Kustwachtfregat onze kant op die een snelle rubberboot overboord zet en 5 minuten later stuift de rubberboot onze kant op. Vriendelijk wordt geinformeerd waar we vandaan komen en waar we naartoe gaan... Raadt eens...

Het inklaren moet gebeuren in de werkhaven Barcadera. Bij het binnenlopen is het goed opletten dat je de boeien aan de juiste kant passeert want het is op verschillende plekken zeer ondiep. Terwijl wij geconcentreerd de riffen en zandbanken proberen te ontwijken stuiteren Oger en Jolie door de boot, zij hebben wel prima geslapen en wensen nu te eten, te drinken, te fietsen, te spelen en willen eigenlijk direct van boord. (Nee papa NU!) Leuk hoor zeilen met kinderen... :-)

Als we naar de kade varen lopen we bijna vast. Vol in de achteruit en vlug naar een andere kade waar het dieper is. Nadat we alles weer eens in vijfvoud hebben ingevuld gaan we op weg naar Marina Renaissance in Oranjestad waar we verwacht worden. Bij aankomst staat de havenmeester ons al op te wachten om te helpen met aanmeren.

De marina ligt midden in de stad en we krijgen een prachtige plek bij het casino. Kunnen we gelijk proberen het slinkende reisbudget nog wat te verruimen...

Het mooiste is dat we van alle faciliteiten van het bijbehorende Renaissance Hotel gebruik mogen maken inclusief het zwembad (met live-muziek) en het voor de kust gelegen prive-eiland. Dat laten de lichtmatrozen zich geen twee keer zeggen. Oger weet de aandacht op zich te vestigen door onbedoeld het zwembad in te fietsen.

We huren een Jeep om het eiland te verkennen. Het verhuurbedrijf probeerde Oger nog af te schepen met een saaie witte maar meneer wenste dat een helblauwe Jeep werd voorgereden. Whatever you want Sir...

Aruba heeft een prachtig droog en heuvelachtig landschap, vergelijkbaar met Bonaire maar nog wat ruiger. In het Nationale Park Ari Kok (vernoemd naar de beroemde Utrechtse kinderarts?) komt de Jeep goed van pas op een 4wd trail naar de 'Natural Pool, een natuurlijk zwembad door rotsen afgeschermd van de zee waar af en toe de golven over heen slaan. Blij dat alle banden nog heel zijn, nemen we een duik. Schitterend!

Verder is Aruba super relaxed. Veel Amerikanen en veel cruiseboten die Aruba aan doen, dus ook veel casino's en shopping malls met bijbehorende exclusieve winkels.

Na een week begint de zee weer aan ons te trekken. Onze sympathieke buren Jan en Annelies gaan met hun Contest 48 naar Puerto Rico en wij vatten het plan op om te proberen om de meer oostelijke gelegen British Virgin Islands (BVI) te gaan (Wij hebben geen visum voor Puerto Rico daarvoor moeten we naar Miami vliegen of terug naar Curacao en daar hebben we geen zin in) Lange tocht, 470 mijl, lastige koers. Waarschijnlijk niet helemaal bezeilbaar maar laten we het proberen. Boodschappen gedaan, pasta voor drie dagen en zelfs de stuurautomaat is op aanwijzing van een monteur, gefixed (het was een mechanisch probleem)

Maandagochtend gooien we tegelijkertijd net Jan en Annelies los maar het blijkt al snel een echte maandagochtend te zijn. Blijkbaar hebben we de wastafel niet goed afgesloten en na een half uur varen kan de kapitein dus een half uur gaan dweilen.
Er staat meer wind dan voorspeld en we varen met gereefde zeilen tegen wind en stroming in. Het gaat goed we doen toch 5 knopen maar met de slagen naar de kust verliezen we iedere keer veel hoogte door de stroming. Zo gaat het lang duren en besloten wordt om een lange slag te maken weg van de stroming voor de kust. Als de wind minder wordt wordt al het zeil bijgezet en....houdt de stuurautomaat het voor gezien! Godver..! (excusez le mot) hoe kan dat nou weer? We hadden alles toch goed aangedraaid?
Wat nu? Op zo'n lange tocht moet de stuurautomaat het doen anders wordt het lastig verhaal gezien we scherp aan de wind moeten varen en aandacht moeten besteden aan de 3 lichtmatrozen.
De Admiraal geeft aan dat ze het zo niet ziet zitten en besloten wordt om terug te gaan.
We draaien om en varen volle bak terug om voor donker nog in de haven te zijn. De formaliteiten in Barcadera duren weer (te) lang en intussen is het donker geworden. Gelukkig mogen we een nachtje in Barcadera blijven liggen. Niet iedereen is daarvan op de hoogte want de volgende ochtend is er een andere havenmeester die aandringt op ons onmiddelijke vertrek anders rekent hij 20 USD per uur liggeld. Duur nachtje...we gaan al!

We varen weer terug naar de Marina. Lichtelijk teleurgesteld omdat we weer de overtocht hebben afgebroken komen we tot de conclusie dat gezien de te varen koers en de drie lichtmatrozen waarvan de jongste zorgt voor gebroken nachten het bijna ondoenlijk is om dagen op zee te zijn. Het kan wellicht wel maar het wordt wel een vermoeiende reis. Besloten wordt om voorbeidingen te treffen om de boot op te leggen in Aruba en de laatste weken nog wat anders te gaan doen.

So far so good,

Vanuit het zonnige Aruba waar altijd een heerlijk verkoelend briesje staat, groeten wij u,


Nanami Crew

@all: Stay tuned
@R&M: helaas 16 maart pas terug!